Фарс замест выбараў

    50 тысячаў на плошчы Незалежнасьці

У той час, калі Ярмошына рыхтуе агучваньне краплёнай загадзя так званай выбарчай калоды. У Менску гарылы, апранутыя ў чорнае, зьбілі групу Уладзіміра Някляева, разбамбілі і разграбілі мікрааўтобус з гукаўзмацняльнай тэхнікай. Пакалечылі самаго кандыдата ў прэзыдэнты.

Фактычна пачалася крымітнальная вайна злачыннай ўлады супраць беларускага народа. Заблякаваныя многія інтэрнэт сайты, льецца хлусьня з усіх дзяржаўных крыніц інфармацыі, працуюць "участковыя фальсіфікацыйныя камісіі”. Як і на ўсіх папярэдніх сьпяктаклях, што ладзіць беларуская хунта замест выбараў, адбываецца "элегантная перамога”. Тысячы "добрасумленных" грамадзян (як яны лічаць), якія працуюць у паслухмяных лукашэнкаўскіх камісіях, зрабілі сваю чорную крымінальную справу - падрабілі вынікі галасаваньня. Гэтыя звычайныя беларускія парцоўныя разважаюць так: "Усё роўна ад нас нічога не залежыць, будзе зроблена ўсё, як захоча ўлада". Але, што на конт сумленьня?

Тысячы мянтоў, якія чамусьці да гэтага часу ў нас завуцца праваахоўнікамі, забясьпечылі ахову ўчасткаў пад час фальсыфікацыі вынікаў папярэднягя галасаваньня (увечары ў суботу). Ці могуць мянты пры пагонах называцца праваахоўнікамі, калі саўдзельнічаюць у цяжкім злачынстве? Здзейсьніўшы злачынства на выбарах, чаму  не можна зрабіць гэта ж у іншых мянтоўскіх справах? Трэба баяцца гэткай "міліцыі".

Сапраўдныя грамадзяне - на плошчы Незалежнасьці. Яны бароняць наш заўтрашні дзень. Бароняць будучыню каріны, нашых дзяцей і ўнукаў і ў тым ліку тых, хто ў дробную карвсьць фальсыфікуе выбары і заахвочвае дыктатуру. Гэта іх там калечаць гарылападобныя адкормленыя пустагаловыя цуда-багатыры, для якіх няма нічога сьвятога. Дзеці, жанчыны, дзядулі, бабулі - гатовыя "размазаць па фсфальце" усіх.

У кожнага ёсьць выбар. Можна адмовіцца рабіць злачынства, нават калі вымушаюць. Можна пайсьці, альбо не пайсьці.

У Нясьвіжы, як і ў іншых правінцыйных месцах, ўсё спакойна. "Аддалі доўг” дыктаатру і да шкваркі з чаркаю. Расея зноў паабяцала нашаму ўзурпатару падкорм на бліжэйшыя гады. Праўда пакуль яшчэ дакладна невядома чым за сваё царстваваньне з Расеяй разьлічыўся наш дыктаатр. Але хутка даведаемся. Ня ўсё яшчэ з хаты вынесена, пакуль пракормімся і пракормім чыноўніцкую зграю, а "расхлёбываць” вынікі сёняшняга пахмельля, паслухмянасьці, бязпрынцыпнасьці прыйдзецца дзецям і ўнукам. Вось толькі ці будуць удзячныя яны нам за гэта?