1. Ты стаiш на зямлi мiж азёр i лясоў
 У неабсяжных прасторах Радзiмы,
 Захаваўшы i велiч i подых вякоў,
 Горад мой, назаўсёды любiмы.
 Помняць многае замка старыя муры -
 Танцы баляў, на возеры лодкі,
 Як пад ветрам стагоддзяў шумеў парк стары,
 Каралеўскія постацi продкаў.

 Прыпеў: 
 Квiтней, мой Нясьвiж,
 Старажытны i малады, вечна!
 Ты горда стаiш, 
 Ты будзеш несьцi сваю велiч.
 Няхай праходзяць гады, 
 Ты такi непаўторны - адзiны,
 Старажытны i малады,
 Горад мой пад крылом жураўлiным.

 2. I здаўна на вялiкай нясьвiжскай зямлi 
 Разьвiвалася наша асьвета,
 Беларусi адвечныя песьнi плылi,
 Маладыя сталелi паэты.
 Як прыгожая кветка вясной, расцьвiтай,
 Мой Нясьвіж, мiлы горад Радзімы,
 Незабыўны нiколі азёрны мой край,
 Ахiнуты крыжамi сьвятымi.
 
 Прыпеў: 

 3. Колькi раз ад варожае зграi цярпеў,
 Адбiваўся ад чорнай навалы,
 Ты, Нясьвіж, перамог, i бяду адалеў,
 Над табой сонца мiра зазьзяла.
 Так працуй i жывi, благадатны з краёў,
 Родны горад, свободны навечна.
 Ты прымаеш з павагай сваiх жыхароў
 I сяброў сустракаеш сардэчна.
 
 Прыпеу: