Ізноў
зхаўтурылі
Калі ўважліва прыгледзецца да канчатковых
вынікаў рэстаўрацыі вежы ў Нясьвіскім палацы Радзівілаў у памяці зьяўляюцца чамусьці
радкі вядомага класіка расейскай басьні: "А вы, друзья, как ни садитесь… Всё ж
в музыканты не гадитесь.” Чытачу можа паказацца, што мы зноў пачынаем "ачарняць
власць” па прынцыпу: што б яна не зрабіла, усё роўна дрэнна, але ж вынікі, як
кажуць, ва ўсіх на відавоку. Кожны можа самастойна ацаніць іх.
Некаму падасца,
што начэплены на вежу новы варыянт, як кажуць "пацягне”і няма чаго выдурняцца,
але калі пайсьці па такому накірунку, дык атрымаецца, што зусім ня мае
значэньня, што мы бачым на палотнах знакамітых мастакоў. Якая розніца –
усьміхаецца Мона Ліза, ці корчыць чорцікаў, нахіліла позірк долу, ці ўзнімае
вочы да сонца?
С самага пачатку
заменц "цыбуліны” на "нармальны варыянт” нешта насьцярожвала ў новым выглядзе
вежы, падавалася, што яна мае большыя памеры, чым разбураны раней арыгенал.
Цяпер, пры параўнаньні відавочна, што контуры і прапорцыі новага варыянта маюць
значныя адхіленьні відавочныя нават не для спецыялістаў. Вежа сапраўды выглядае
таўсьцейшай за арыгінал. Магчыма, што гэта вельмі складаная праца нават для
спецыялістаў – вытрымаць усе прапорцыі і памеры, але тым ня меньш трэба
прызнаць, што гэта ўжо іншы варыянт, які толькі нагадвае былую вежу. Ён
выглядае значна таўсьцей і мае слабей выражаныя контуры карнізаў.
За ўсе гады
існаваньня савецкай улады цяжка прыпомніць хоць адзін выпадак "нармальнай”
рэстаўрацыі помнікаў архітэктуры, здаецца і зараз нічога не памянялася і ў
гэтай сфэры працуюць звычайныя будаўнікі савецкіх будпрамтрэстаў з прынцыпамі
"і так сыйдзе”. А ці варта было чакаць іншага ад гэтай арміі "спецыялістаў ва
ўсіх галінах гаспадаркі” шклоўскага памолу?
Алесь
|